قرمز سیاه و نادان

کتاب قرمز سیاه و نادان : ما درباره‌ی بچه هایمان صحبت می‌کنیم قبل از اینکه آن‌ها متولد شوند قبل از اینکه شیوه‌ی بغل کردن آن‌ها را یاد بگیریم باردار می‌شویم پیش از آنکه آن‌ها خوابیدن و بیدار شدن را بیاموزند، رخت‌خوابشان را پهن می‌کنیم و لباس‌هایشان را مرتب می‌کنیم خیاطی می‌کنیم کشاورزی می‌کنیم و خوراکشان را مهیا می‌کنیم پیش از اینکه آن‌ها قادر به غذا خوردن باشند، به خاطر آن‌ها خیابان می‌سازیم قبل از آنکه راه رفتن را آموخته باشند. در برابر بیماری‌ها از آن‌ها مراقبت می‌کنیم قبل از آنکه آن‌ها نفس کشیدن را بیاموزند، سه فصل پی در پی آن‌ها در رحم مادرانشان رشد می‌کنند و در این هنگام شاید دنیا ده هزارساله شده باشد. خانه‌دارها، مکانیک‌ها، بناها، خلبان‌ها، طراحان و باغبانان دست به دست هم می‌دهند تا شرایط حضورشان را فراهم کنند. قهرمانان تبعیدی در هنگام بازگشت به وطن این گونه مورد استقبال قرار نمی‌گیرند. برای هیچ رئیس‌جمهوری در اولین روز کارش چنین تشریفاتی به راه نمی‌اندازند. از هیچ فاتحی با این اندازه اشتیاق استقبال نمی‌شود. پس جای تعجب نیست که فرزندانمان در گذشته گمان می‌بردند خدایان از دنیا نگهداری می‌کنند. اما حالا چه؟ ما آن‌ها را می‌کشیم...