زندگی و مرگ جان شاه

در گستره ی این نمایشنامه در ساختار بیرونی آن هماوردی میان توانمندی شاهانه، نگاه داشت آن، کشور گشایی، و هزاران هزار دیگر، سزنوشتی است که واژه به واژه ، همراهی خواننده را خواهان است. خواسته های بیگانگانی که پندارهای دیگری دارند و پادشاهی که در پی گسیل سپاه و پشتیبانی در نبردی است که پایان آشکاری ندارند، همه این ها در برابر شگفتی رویدادهایی که در درون این گستره ی پادشاهی در پی هم می آیند واپس رانده می شود. این نمایش نامه از دیدگاه برگرداننده ، یکی از مهرانگیزترین نمایشنامه های شکسپیر است که از خامه ی توانمند او تراوش کرده. سه سرنوشت در این نمایشنامه نمایان می شود از گذشته، اینک و آینده ای که در هم تنیده شده است. پیوستگی جان شاه با مامش که نگران از دست رفتن پادشاهی خویش هستند، بانو بلانش که در آستانه ی پیوند با لویی، خواهان زندگی سرشار از دلباختگی است و آرتور نوجوان که مامش کنستانس، در پی ساختن آینده او برای پادشاهی است، که هر کدامبا بیانی شایسته، پیچیدگی های پندار آدمی را چنان می نمایانند که بر اندیشه ی خواننده این نمایشنامه سایه انداخته و او را با خویشتن خویش به رویارویی می کشد...