1984

کتاب 1984 - بخشی از متن - یکی از روز های سرد آوریل بود و عقربه ها ساعت 1 را نشان می دادند. وینیستون اسمیت، در حالی که برای فرار از باد سرد زننده سر در گریبان فرو کرده بود، از بین درهای شیشه ای به طرف عمارت پیروزی رفت و گرد و خاک را نیز همرتاه خود به داخل برد. در راهرو بوی کلم پخته و حصیر کهنه می آمد. روی دیوار راهرو پوستر بزرگی نصب شده بود که جلوه خوبی در فضای خانه نداشت. این تصویر عظیم که بیش از یک تر بود، چهره ی مردی حدودا 45 ساله با سیبیل های کلفت سیاه رنگ و جذابیتی خشن را نشان می داد. آپارتمان وینستون در طبقه هفتم قرار داشت. اگر چه او 39 سال داشت ولی به دلیل زخم واریسی که در بالای قوزک راستش بود، آهسته بالا می رفت و در بین راه نفس تازه می کرد. در هر طبقه، رو به روی آسانسور، همان پوستر با چهره ای عظیم به دیوار آویخته و به آدم خیره شده یود. چشم هایش طوری بود که انگار آدم را زیرکانه تعقیب می کرد. نوشته پایین تصویر چنین بود: برادر بزرگ مراقب توست! و...