موبی دیک یا نهنگ بحر

موبی دیک قصه نبرد ناخدا آخاب با وال سفید است. این گفته موجز درباره فوق العاده ترین اثر قرن نوزدهمی ادبیات آمریکا، ای بسا گویای همه چیز و هیچ چیز باشد. موبی دیک چیست؟ قصه بزرگ دریاست. گزارش نامه بزرگی درباره صنعت والگیری. سرودنامه بزرگی درباره طبیعت و دسترنج و شأن و شوکت آدمی. اثر رمزی بزرگ درباره سرنوشت بشری. پیشگویی رویدادهای قریب الوقوع در دوران ما. برشی عمیق در لایه معنوی و سیاسی ایالات متحده. پس آنگاه وال سفید تناور از اقیانوس برمی خیزد، همان مطلوب و مخلوق آخاب، در جست و جوی کسی نه اما جاودانه شناور، همه جا حاضر و سرمدی در زمان. تهیگاهش بیشه نیزه و سنان؛ پیکر خط خطی اش به رنگ کفن؛ آرواره اش تاب خورده؛ پیشانی اش سفید و پرشکنج؛ کوهانش هرمی و سفید و مجرد و بی شکل و بری از خطا و فساد، پیکر عظیم جثه رنگی که شامل جمله رنگ هاست: رنگ بی رنگی… ملویل ما را در برابر این معمّا قرار می دهد. گزین کنید – نویسنده موبی دیک این را به ما می گوید. بین خود و برادرانتان یکی را اختیار کنید. راه نخست، مزّین به نقش خودپرستیدن، به غیر حقیقت راه می برد، و به آوارگی عالم و آدم و خودت. راه دوم تو را از حالت مخاطره آمیزت به سمت رستگاری راستین می برد، به سمت شناخت عالم و آدم، به سمت اتکای تو به ایشان و اتکای ایشان به تو. این است نقطه عطف دوگانه ای که زندگی در اختیار دارد. گزین کن. این است خط مرزی استوا بر روی سکه طلا. این است داستان نبرد ناخدا آخاب با موبی دیک، آن وال سفید